ประวัติและปฏิปทา
หลวงพ่อประมัย เตชธมฺโม
วัดป่าอนุสรณ์
ต.คำเหมือดแก้ว อ.ห้วยเม็ก จ.กาฬสินธุ์
◎ ชาติภูมิ
พระครูธรรมวรโสภิต (หลวงพ่อประมัย เตชธมฺโม) หรือ หลวงพ่อเตี้ย นามเดิมชื่อ ประมัย ปัสสาวงค์ เกิดเมื่อวันเสาร์ที่ ๒๔ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๐๘ ณ บ้านดงเย็น ตำบลดงเย็น อำเภอบ้านดุง จังหวัดอุดรธานี เป็นบุตรคนที่ ๘ ในจำนวนพี่น้องทั้งหมด ๙ คน บิดาชื่อ นายกา และมารดาชื่อ นางพิมพา ปัสสาวงค์
◎ การศึกษา
เรียนชั้นประถมศึกษาที่ ๑ – ๖ ณ โรงเรียนชุมชนดงเย็น (เป็นโรงเรียนที่ หลวงปู่พรหม จิรปุญฺโญ สร้างขึ้นด้วยที่นาของท่าน) เรียนชั้นมัธยมต้น ๑ – ๓ ณ โรงเรียนดงเย็นวิทยาคาร เรียนมัธยมปลาย ๔ – ๖ ณ โรงเรียนสว่างศึกษา อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร
◎ การอุปสมบท
หลวงพ่อประมัย เตชธมฺโม หรือ หลวงพ่อเตี้ย อุปสมบทเมื่ออายุ ๒๑ ปี ตรงกับวันที่ ๓๐ พฤษาคม พ.ศ. ๒๕๓๐ เวลา ๑๔.๓๐ น. ณ อุโบสถวัดผดุงธรรม จ.อุดรธานี โดยมี พระครูวิศิษฏ์ธรรมคุณ (หลวงปู่น้อย ปภสฺสโร) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการวิสุทธิ์ ศิริจันโท พระกรรมวาจาจารย์ พระทองใบ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า “เตชธมฺโม” แปลว่า “ผู้มีธรรมเป็นเดช”
◎ ลำดับการจำพรรษา
● พรรษาที่ ๑ ที่วัดประสิทธิธรรม บ้านดงเย็น ต.ดงเย็น อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี (อยู่กับองค์หลวงปู่ผาง ปริปุณฺโณ) ปี พ.ศ. ๒๕๓๐
● พรรษาที่ ๒ ที่วัดป่าอรัญญวิเวก บ้านป่าลิน ต.ปงน้อย อ.ดอยหลวง จ.เชียงราย (อยู่กับหลวงพ่อทวี จิตฺตคุตฺโต) ปี พ.ศ. ๒๕๓๑
● พรรษาที่ ๓ – ๔ ที่วัดประสิทธิธรรม บ้านดงเย็น ต.ดงเย็น อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี พ.ศ. ๒๕๓๒ – ๒๕๓๓
● พรรษาที่ ๕ – ๓๐ ที่วัดป่าอนุสรณ์ ต.คำเหมือดแก้ว อ.ห้วยเม็ก จ.กาฬสินธุ์ พ.ศ. ๒๕๓๔ – ปัจจุบัน
ปัจจุบัน พระครูธรรมวรโสภิต (หลวงพ่อประมัย เตชธมฺโม) หรือ หลวงพ่อเตี้ย ท่านดำรงตำแหน่ง เจ้าคณะตำบลห้วยเม็ก เขต ๒ (ธ) และเจ้าอาวาสวัดป่าอนุสรณ์ ตำบลคำเหมือดแก้ว อำเภอห้วยเม็ก จังหวัดกาฬสินธุ์ ท่านสิอายุได้ ๕๖ ปี พรรรษา ๓๕ (พ.ศ.๒๕๖๔)
◎ โอวาทธรรม หลวงพ่อประมัย เตชธมฺโม (หลวงพ่อเตี้ย)
“..พระเฮากะคือกัน การที่อยู่กับหมู่คณะให้เอาศีลเอาธรรมเข้าหากันอย่าเอาแต่กิเลสของตนเองเข้าหากัน มันอยู่นำกันบ่ได้ ขั้นเอาศีลเอาธรรมเข้าหากันแล้วอยู่น้อยอยู่หลายมันกะบ่มีปัญหากัน สิมีแต่ความร่มเย็นเป็นสุข จำเอาไว้พระเฮาข้อนี้สำคัญมาก..”
“..ใจเป็นพระคือใจละ ใจปล่อย ใจวาง นั่นล่ะถึงเรียกว่าใจพระ..”
“..ไฟถ้ามันอยู่ภายในเตามันจะมีประโยชน์มากกว่าไฟที่อยู่นอกเตาถ้าอยู่นอกเตาจะเป็นภัยอย่างมาก เหมือนกับเรารักษาใจดูใจของตัวเองจะมีค่ามากว่าดูใจคนอื่น ถ้าพูดดีก็ดีไป แต่ถ้าไปพูดไม่ดีจะเป็นภัยอย่างมาก..”
“..พระภายนอกมันสร้างง่ายมีอุปกรณ์ มีทุน กะสร้างได้โลด แต่พระภายใน คือสร้างพระในหัวใจเจ้าของนิมันสร้างยาก..”
“..พระแท้บ่ขาดหยังดอก มีบริขาร๘ กะอยู่ได้แล้ว พระอิหลีบ่ขาด เป็นผู้เลี้ยงง่าย ถ้าขาดอิหลีกะภาวนาเอา มันมาเองตั้วบ่ต้องเอ่ย ถ้าบ่แม่นญาติ บ่แม่นผู้ปวารณาบ่เอ่ยขอเอาหยังดอก..”
“..คนเฮายามทุกข์มาละเเล่นไปหาหมอดูหมอเดา ดูดวง ดูฤกษ์ ดูย่ามละ มันบ่เชื่อพุทธเจ้า บ่เชื่อในธรรมเพิ่น มันเชื่อเเต่ผีน่ะ เเต่งเเก้สะเดาะเคราะห์โห้ย คาเเต่เเต่งเเก้ คือบ่แก้ใจเจ้าของนั้น วันอังคารมาละพากันหาเเต่งแก้ กูเเก้กูสากูเเก้กูสาอยู่นั้น บ่เเล้วจักเทื่อ เห็นบ่ นั้นละคนสู่มื้อนิมันบ่มีหลักใจ มันเป็นคนตื่นข่าวนั้น หลักพระพุทธเจ้ามันบ่เชื่อ บ่เชื่อง่ายๆคนสุมื้อนิพุ้นมันพากันไปเชื่อหมอดูหมอเดาเชื่อผีสางร่างทรงพุ้น คำสอนพุทธเจ้าบ่เคยซวยมีเเต่ใจคนซวยนั้นละซวยลงสุมื้อ ..”
