ประวัติและปฏิปทา
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ
วัดศรีสุทธาวาส (วัดเลยหลง)
อ.เมือง จ.เลย
วัดศรีสุทธาวาส (วัดเลยหลง) อ.เมือง จ.เลย
หลวงปู่ศรีจันทร์ ท่านเป็น พระเถระฝ่ายอาวุโสองค์หนึ่งในจังหวัดเลย และท่านยังเป็นพระสงฆ์ที่ประพฤติปฏิบัติธรรมกรรมฐาน ในสายของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโตอีกด้วย
หลวงปู่มีเมตตาอารีแก่ทุกๆ คนที่เดินทางไปนมัสการ อารมณ์จิตของท่านที่บ่งบอกออกมาทาง กาย วาจา ใจ นั้น เปี่ยมล้นไปด้วยพรหมวิหารธรรมอย่างจะหาที่สิ้นสุดมิได้
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ในฐานะท่านดํารงตําแหน่งพระราชาคณะชั้นเทพ แต่ในฐานะสมณเพศ ท่านดํารงอยู่อย่างสงบ สันโดษ สํารวมอยู่ในข้อวัตรปฏิบัติ ธรรมอย่างเคร่งครัด
ท่านออกบิณฑบาตทุกวัน ฉันเอกาวันละมื้อเดียว จิตใจท่านหนักแน่นมั่นคง ไม่เคยแปรเปลี่ยนความตั้งใจเดิมตลอดเวลาอันยาวนาน ท่านถือว่า “ท่านเป็นพระธุดงคกรรมฐาน เป็นพระป่าองค์หนึ่งเท่านั้น”
ความสนใจในหลักพระกรรมฐานนี้ หลวงปู่ได้บุกบั่นผ่านป่าดงพงไพร เที่ยวติดตามหาหลวงปู่มั่น จนพบ และได้ฝากตนเองเป็นศิษย์ในสายพระกรรมฐานองค์หนึ่ง
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ท่านมีความกล้าหาญที่จะยืนยันว่า
“ความรู้ความสามารถที่ได้รับมาอย่างภาคภูมินั้น แล้วนําออกมาสอนสั่งแก่คณะศรัทธาญาติโยมทั้งปวง ให้ได้รับความสว่าง มีเหตุ มีผลเป็นเครื่องยืนยัน เป็นหลักสูตรในป่าดงทั้งสิ้น”
หลวงปู่ศรีจันทร์ มีชื่อเดิมว่า ศรีจันทร์ จันทิหล้า เกิดเมื่อ วันพุธ ขึ้น ๑๓ ค่ํา เดือนยี่ ปีมะโรง ตรงกับวันที่ ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๔๔๗ ณ บ้านฝากเลย อ.วังสะพุง จ.เลย
บิดาท่านชื่อ อมาตย์เพี้ยฤทธิ์ (ลี จันทิหล้า) มารดาชื่อ ตุ๊ จันทิหล้า
ตั้งแต่เกิดมาจําความได้ ท่านเป็นเด็กที่ใจบุญสุนทาน ไม่ยอมเบียดเบียนสัตว์เล็กสัตว์น้อยเลย มีใจเมตตาปรานีอ่อนโยน ไม่ประสงค์ที่จะก่อเวรกรรมอันใดให้ มีขึ้นกับจิตใจนี้เป็นส่วนหนึ่งสมัยเป็นฆราวาส
ต่อมาท่านมีอายุได้ ๑๔ ปี ท่านได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดศรีชื่นชม ต.วังสะพุง อ.วังสะพุง จ.เลย เมื่อวันที่ ๑๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๖๑ โดยมีท่านพระครูหวด เป็นพระอุปัชฌาย์ เป็นสามเณรฝ่ายมหานิกาย
สมัยเป็นสามเณร ท่านมีความรักในการศึกษามาก จึงได้เข้าเรียนพระปริยัติธรรม ต่อมาสนใจทางด้านการปกครอง ท่านจึงต้องเดินทางเข้ามาในกรุงเทพฯ และอยู่จําพรรษาที่ วัดสัมพันธวงศ์ (วัดเกาะ)
ณ วัดสัมพันธวงศ์ กรุงเทพฯ ท่านได้แปรญัตติเป็นฝ่ายพระธรรมยุต และได้สอบถึงนักธรรมชั้นโท…
วันที่ ๙ มิถุนายน พ.ศ.๒๔๖๗ อายุท่านครบบวช จึงขออุปสมบท ต่อ ณ พัทธสีมาวัดสัมพันธวงศ์ กรุงเทพฯ โดยพระเดชพระคุณสมเด็จพระสังฆราชกรมหลวงวชิรญาณวงศ์ (ม.ร.ว.ชื่น สุจิตโตนพวงศ์) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหารัชมังคลาจารย์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ภายหลังจากบวชเป็นพระภิกษุสงฆ์แล้ว ท่านได้พยายามศึกษาเล่าเรียนหลักธรรม ในบวรพุทธศาสนาในทุกแขนงวิชา คือ
ทางด้านพระปริยัติธรรม บาลี ท่านสามารถศึกษาจนได้ สอบธรรมเปรียญ ๖ ประโยค เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๘๐
ทางด้านปฏิบัติธรรม หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ได้ฝากตัวเป็นศิษย์พระกรรมฐาน แด่หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ได้รับอรรถธรรมที่เกิดขึ้นแก่จิตใจเป็นอันมาก ได้อาศัยเจริญสมณธรรมในป่าดงพงไพร อาศัยสถานที่วิเวกห่างไกลผู้คนที่จะมาพลุกพล่านรบกวนเสริมสร้างสมาธิให้แก่กล้ายิ่งขึ้นต่อไป
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ถึงแม้ท่านเป็นพระเถระผู้ใหญ่องค์หนึ่งในจังหวัดเลย แต่ท่านก็มีจริยานิสัยที่นอบน้อมถ่อมตนอยู่เสมอ
ท่านมีความปกติของจิต คือ ยังรักความวิเวก สันโดษมากกว่า เข้าหมู่คณะเป็นจํานวนมาก ๆ
และด้วยภาระหน้าที่ หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ก็มีความสามารถกระทําจนสําเร็จลุล่วงไปด้วยดีเสมอมา
หลวงปู่ไม่เคยทอดทิ้งการปฏิบัติภาวนากรรมฐาน ท่านยังถือข้อวัตรปฏิบัติอยู่อย่างเคร่งครัด คือ…บิณฑบาตเป็นวัตร ฉันหนเดียวเป็นวัตร ฉันในบาตร เป็นต้น
ลักษณะผู้นําของหลวงปู่ศรีจันทร์ ท่านกระทําได้พร้อมมูลไม่มีการขาดตกบกพร่อง
หลวงปู่เป็นพระภิกษุที่มีจริยาละเอียดอ่อน บางครั้งท่านก็ปล่อยเป็นไปตามธรรมชาติ โดยไม่มีการตําหนิติเตียนผู้ใด เมื่อจะมีใครสักคนหนึ่งทําความผิด พลาดลงไป
หลวงปู่พรั่งพร้อมไปด้วยสติปัญญาที่ได้ฝึกฝนอบรมมาแล้วเป็นอย่างดีเลิศ และธรรมะ ที่หลวงปู่มั่นได้แนะนําพร่ําสอนมานั้น หลวงปู่ศรีจันทร์ ยังนํามาประพฤติปฏิบัติตามอยู่เสมอตลอด เท่าทุกวันนี้
อาการภายนอก เราจะเห็นได้ว่า หลวงปู่ศรีจันทร์ ท่านเป็นพระภิกษุสงฆ์นักปกครอง และ ยังเป็นนักพัฒนาสาระอันเป็น
ประโยชน์แก่พระภิกษุสงฆ์องค์ สามเณรตลอดจนถึงประชาชน โดยทั่วไป
ส่วนอาการภายในนั้น หลวงปู่ศรีจันทร์ ท่านเป็นนักปฏิบัติผู้ยิ่งยง จนได้รับคํายกย่องจากพระเถระผู้ใหญ่ฝ่ายปฏิบัติที่มีภูมิจิตภูมิธรรมสูง เช่น หลวงปู่ชอบ ฐานสโม , หลวงปู่คําดี ปภาโส ว่า…หลวงปู่ศรีจันทร์ เป็นนักปฏิบัติเพื่อทางพ้นทุกข์โดยแท้
หลวงปู่ศรีจันทร์ พระผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ แห่งจังหวัดเลยองค์นี้ ท่านได้วางเข็มทิศทางเดินของ ปฏิปทาข้อปฏิบัติ เข้าฟันฝ่าบุกเบิก ดงหนาป่าทึบ แห่งจิตใจ
คือ กิเลสชนิดต่างๆ ภายในจิตใจ ไม่ให้เป็นเสี้ยนหนาม หรือ สิ่งเศร้าหมองปิดทางเดิน เพื่อมรรคผลนิพานของท่านได้เลย
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ท่านได้เดินธุดงค์มาพบกับสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นเกาะน้อย ๆ สายน้ําเลยไหลผ่าน และเป็นที่รกร้างว่างเปล่ามานาน ท่านจึงมองเห็น คุณค่าที่จะอํานวยประโยชน์ใน ทางพระพุทธศาสนา ดําริที่จะสร้างวัดขึ้น “บนสันดอนเลยหลง”
ครั้นประชาชนรู้ข่าวต่างก็มาร่วมจิตใจก่อสร้างขึ้น เป็นพุทธาวาสงามสง่า ชื่อวัดศรีสุทธาวาส (เลยหลง) อ.เมือง จ.เลย เป็นศูนย์การศึกษาและปฏิบัติธรรมมา ตราบเท่าทุกวันนี้…
หลวงปู่ศรีจันทร์ วัณณาโภ ท่านได้มรณภาพลงอย่างสงบด้วยโรคชรา เมื่อวันที่ ๒๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๐ สิริรวมอายุ ๙๓ ปี พรรษา ๗๓
◎ โอวาทธรรม หลวงปู่ศรีจันทร์ วณฺณาโภ วัดศรีสุทธาวาส
“..การที่คนเราโง่ไม่เป็น จะเป็นใหญ่หรือเป็นผู้นำคนนั้นยาก..”
