ประวัติและปฏิปทา
หลวงพ่อไพฑูรย์ เมตฺตจิตฺโต
วัดสำราญนิเวศ
ต.บุ่ง อ.เมือง จ.อำนาจเจริญ
พระวิชัยมุนี (หลวงพ่อไพฑูรย์ เมตฺตจิตฺโต) หรือ หลวงตาโอ ที่ชาวอำนาจเจริญเรียกติดปาก เจ้าคณะจังหวัดอำนาจเจริญ (ธ) เจ้าอาวาสวัดสำราญนิเวศ (พระอารามหลวง)
◎ ชาติภูมิ
หลวงพ่อไพฑูรย์ เมตฺตจิตฺโต เกิดเมื่อวันที่ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๐๖ ณ บ้านเลขที่ ๑๔๐ หมู่ที่ ๒ ตำบลน้ำปลีก อำเภออำนาจเจริญ จังหวัดอุบลราชธานี (ปัจจุบันจังหวัดอำนาจเจริญ) บิดาชื่อ นายโท และมารดา นางลำเภา
◎ การศึกษา
นักธรรมชั้นเอก
เปรียญธรรม ๓ ประโยค
◎ บรรพชา
วันที่ ๒ เดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๕๒๐ วัดสุปัฏนารามวรวิหาร อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี โดยมี พระโพธิญาณมุนี (ภา ปภาโส) วัดสุปัฏนารามวรวิหาร ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เป็นพระอุปัชฌาย์
◎ อุปสมบท
วันที่ ๗ เดือนเมษายน พ.ศ. ๒๕๒๖ วัดสุปัฏนารามวรวิหาร อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี โดยมี พระครูวิจิตรธรรมภาณี วัดสุปัฏนารามวรวิหาร ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เป็นพระอุปัชฌาย์
◎ สมณศักดิ์
พ.ศ. ๒๕๔๐ เป็น พระครูสัญญาบัตร เจ้าคณะอำเภอ ชั้นโท ที่ พระครูเมตตาคุณารักษ์
พ.ศ. ๒๕๔๕ เป็น พระครูสัญญาบัตร เจ้าคณะจังหวัด ในราชทินนามเดิม
๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ เป็น พระราชาคณะชั้นสามัญเปรียญ ที่ พระวิชัยมุนี
ปัจจุบัน พระวิชัยมุนี (หลวงพ่อไพฑูรย์ เมตฺตจิตฺโต) ท่านจำพรรษาอยู่ที่ วัดสำราญนิเวศ ต.บุ่ง อ.เมือง จ.อำนาจเจริญ สิริอายุ ๕๘ ปี พรรษา ๓๘ (พ.ศ. ๒๕๖๔)
◎ โอวาทธรรม หลวงพ่อไพฑูรย์ เมตฺตจิตฺโต
“..เมื่อเราศรัทธาในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์แล้ว ก็ให้พากันทำความดีให้ทุกวัน ไม่เลือกวันเวลา เช่น การปฏิบัติธรรม ไม่เชื่อมงคลตื่นข่าว ว่าทำวันนั้นเวลานั้น จึงจะเจริญดีมีความสุข คือ การทำความดีนั้น เป็นอกาลิโก คือ ไม่เลือกกาลเวลา ทำเมื่อไรได้ผลเมื่อนั้น ถือเอาความเหมาะสม และสะดวกเป็นประมาณ ขอให้ทำบุญในพระพุทธศาสนา คือ ให้ทาน รักษาศีล เจริญเมตตาภาวนา ก็ชื่อว่า รักษาอุบาสก อุบาสิกาไว้ด้วย..”
“..คนสมัยนี้ มันแต่งเรื่องพูดโกหกหลอกลวงเก่ง พูดให้เกลือหวาน น้ำตาลเค็มก็ได้ คนไม่มีปัญญาไม่ตรึกตรอง ก็เชื่อตามเขาพูดเขาโฆษณาทั้งที่เคยกินอยู่ ส่วนคนมีปัญญา ที่เคยกินเคยสัมผัสมา ก็ย่อมเชื่อในสัญญาตน ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไรว่าอะไรก็ตาม เกลือย่อมเค็ม น้ำตาลย่อมหวาน โยมฟังนะ !!! อย่าโง่ !!! เชื่อคนอื่นพูด มากกว่าเชื่อความจริงที่ปัญญาตนเองสั่งสมมา..”
“..เด็กสมัยนี้ลืมบุญคุณพ่อแม่ มันถึงได้บอกยากสอนยาก ทำอะไรก็ทำตามเพื่อน เอาเพื่อนมาก่อน ไม่มีพ่อแม่อยู่ในใจ อาตมาเคยถามเด็กที่มีโทรศัพท์ว่า เคยโทรหาพ่อแม่กี่ครั้ง เงียบ !!! ก็ตอบไม่ได้ มีแต่พ่อแม่โทรหาลูก เป็นห่วงลูก บางคนถึงกับโกหกพ่อแม่ว่า ทำรายงาน หรือทำกิจกรรม แต่โทรหาแฟน โทรแล้วโทรอีกไม่หยุด นี่คือ การลืมคุณพ่อคุณแม่..”
