หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต วัดป่าศรัทธาถวาย (วัดถ้ำเต่า) อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี

07 ธ.ค. 2020

21418

ประวัติและปฏิปทา
หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต

วัดป่าศรัทธาถวาย (วัดถ้ำเต่า)
อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี

^{หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต วัดป่าศรัทธาถวาย(วัดถ้ำเต่า) ต.หนองอ้อ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี}

หลวงปู่บุญมี ท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่มหาเขียน ฐิตสีโล วัดรังสีปาลิวัน จ.กาฬสินธุ์ และจากนั้นจึงมาอยู่ศึกษาธรรมกับองค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ที่วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี ซึ่งถือเป็นช่วง”บ้านตาดยุคกลาง” (คัดลอกมาจากประวัติท่านพระอาจารย์ชิต ชิตมาโร เขียนโดยพระมหาธีรนาถ อัคคธีโร) ท่านเรียกกันในหมู่พระว่า “ยุคหัวทิ่มดิน” หมายความว่า ถ้าไม่แน่จริงอยู่กับองค์ท่านหลวงตาไม่ได้ หลวงตามหาบัว ท่านให้ธรรมะอันแหลมคมดุจเหล็กหลาวทิ่มแทงกิเลสภายในหัวใจศิษย์ซึ่งหนาประดุจดั่งแผ่นดิน ให้ยุบยอบและหลอมละลายกลายมาเป็นผู้มีธรรม

หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต ท่านเกิดเมื่อวันที่ ๗ สิงหาคม พ.ศ.๒๔๙๑ ณ บ้านสี่เหลี่ยม ตำบลห้วยราช อำเภอห้วยราช จังหวัดบุรีรัมย์

อุปสมบท ฝ่ายมหานิกายได้ ๗ พรรษาระหว่าง พ.ศ. ๒๕๑๑-๒๕๑๗
อุปสมบท ฝ่ายธรรมยุต เมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๘ ณ วัดสุทธิจินดา อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา โดยมีพระธรรมโสภณ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูปลัดเมธาวัฒน์ เป็นกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์เทียน โชติญาโณ เป็นพระอนุสาวนาจารย์

^{หลวงปู่มหาเขียน ฐิตสีโล วัดรังสีปาลิวัน จ.กาฬสินธุ์}

ลำดับการจำพรรษา
พรรษาที่ ๑ จำพรรษาศึกษาพระธรรมวินัยปฏิบัติกรรมฐาน ที่วัดสุทธจินดา
พรรษาที่ ๒-๔ ที่วัดรังสีปาลิวัน บ้านโพน อ.คำม่วง จ.กาฬสินธุ์
พรรษาที่ ๕-๑๑ ที่วัดป่าบ้านตาด อยู่ฝึกฝนอบรมกับ หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

^{(ซ้าย) หลวงพ่อบุญมี ธัมมรโต}
^{(กลาง) หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก}
^{(ขวา) หลวงพ่อสุธรรม สุธัมโม}

หลังจากนั้นได้กลับไปช่วยดูแลพระเณรช่วยเหลือหลวงปู่เขียน ที่วัดป่าบ้านโพนอีก ๖ พรรษา เนื่องจากขณะนั้นหลวงปู่เขียน อาพาตป่วยเป็นอัมพาต และได้ไปช่วยพระอาจารย์วันชัย วิจิตโต บุกเบิกสร้างวัดป่าภูสังโฆได้ ๓ พรรษา ต่อจากนั้น หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ได้ให้มาช่วยก่อสร้าง และดูแลวัดป่าศรัทธาถวาย ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๘ มาจนถึงปัจจุบัน

ในสมัยนั้น พระที่ไปอาศัยอยู่ในวัดป่าบ้านตาด หลวงตาท่านจะสอนอย่างเด็ดขาด ทุกรูปต้องโดนเข่นหนักๆ ไม่มีข้อยกเว้น ต้องทำตัวประดุจแผ่นดิน ให้ท่านใช้ทางธรรมเดินเหยียบย่างผ่านไปมาเพื่ออบรมสั่งสอนโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

ในยุคนั้นมี หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสฺสโก , หลวงพ่อสุชาติ สุชาโต , หลวงพ่อคลาด ครุธัมโม , หลวงพ่อสุธรรม สุธัมโม , หลวงพ่อสุดใจ ทันตมโน , หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต , ท่านพระอาจารย์ดิ๊ค สีลรัตโน , หลวงพ่อวันชัย วิจิตฺโต , หลวงพ่อสงบ มนัสสันโต เป็นต้น

องค์หลวงตามหาบัว จะเดินตรวจในวัดเช้าเย็นดึกดื่นสม่ำเสมอ ท่านรูปใดมีความเพียรย่อหย่อนจะอยู่ร่วมสำนักกับท่านไม่ได้เป็นอันขาด ครูบาอาจารย์ที่อยู่ร่วมสำนักบ้านตาดใน “ยุคหัวทิ่มดิน” ได้กล่าวไว้ว่า… “ท่านหลวงตาใช้ธรรมาวุธเฆี่ยนตีอย่างรุนแรง การอบรมสั่งสอนจี้ลงไปทุกๆ จุด ใครเปิดช่องโหว่ให้เห็น ท่านจะรีบอุดช่องนั้นทันที ไม่ปล่อยให้ผ่านไปได้เลย

ตอนเช้าเวลาฉันเช้าบางวัน หลวงตามหาบัว ท่านจะชี้ให้พระลูกวัดให้พรแทน ถ้ารูปใดกล่าวไม่ถูกอักขระฐานกรณ์ ท่านก็ให้ว่าอยู่อย่างนั้น ว่าจนถูกต้อง ท่านจึงจะให้ฉันข้าว บางรูปกลัวท่านมากจนเสียงสั่นเครือเหมือนจะร้องห่มร้องไห้ เหมือนหัวใจจะหลุดต่อหน้าต่อตา..”

จากกลุ่มหัวทิ่มดินนี้เองจึงกลายมาเป็นนักรบธรรมหนุ่ม และกลายมาเป็นครูบาอาจารย์ที่น่านับถือกระจายไปทั่วประเทศอย่างในปัจจุบัน นี่คือแบบฉบับที่พ่อแม่ครูอาจารย์อบรมสั่งสอนจนได้ดี

สำหรับหลวงปู่บุญมี ธัมมรโต ท่านก็เป็นพระที่เคร่งครัด ปฏิบัติตนเป็นแบบอย่าง เช่นการอดอาหารภาวนา หลวงปู่บุญมีท่านเล่าว่า เราอดอาหารภาวนา เพื่อให้กายเบาจิตเบา อดอาหารครั้งนึง ๕ วัน ๗ วัน เวลาภาวนามันให้ผลได้ดีไม่ง่วงหงาวหาวนอน อดอาหารแล้วมีกำลังภาวนาได้นานขึ้น ไม่พะว้าพะวงไม่ฟุ้งซ่านกับสิ่งใด ไม่กินแล้วนอน ท่านทำเป็นตัวอย่างให้พระลูกพระหลานได้เจริญรอยตาม เพื่อเร่งความเพียร

ปัจจุบัน หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต วัดป่าศรัทธาถวาย(วัดถ้ำเต่า) ต.หนองอ้อ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี อายุวัฒนมงคลครบ ๗๒ ปี พรรษา ๔๖ (พ.ศ.๒๕๖๓)

โอวาทธรรมคำสอนของหลวงปู่บุญมี ธัมมรโต

“..แปร๊บเดี๋ยว…วันคืนล่วงไป ล่วงไป แปร๊บเดียว อายุของใครขยับเข้าไป หดเข้าไป หดเข้าไป ไปสู่ปากพญามัจจุราช หมดเข้าไป หดเข้าไป เราไม่ควรประมาทไม่ควรนอนใจ จะทำการงานอะไรก็ตามควรนึกถึงประโยชน์ที่จะเข้าสู่จิตใจของตนเอง สิ่งที่พาให้คิดออกนอกลู่นอกทาง เอาโทษมาให้ตัวเองบ้าง เอาโทษไปให้คนอื่นบ้าง ให้สำรวมให้ระมัดระวัง ให้งดเว้น วันคืนล่วงไป ให้ล่วงไปด้วยดำริสร้างคุณงามความดี ตราบเรายังมีโอกาส ให้ทำคุณงามความดีให้กับตนเอง ตักเตือนตนเอง ให้กำลังใจตนเอง บ่นว่าสั่งสอนตนเอง ร่างกายยังสบายดีอยู่ ประมาทนิ่งนอนใจ งานด้านจิตใจควรเป็นงานที่ทำต่อเนื่อง ถึงจะเป็นงานหยาบ เราก็ควรสับเปลี่ยนหมุนเวียน ทำความเพียร สับเปลี่ยนหมุนเวียนทำความดีเอาไว้บ้าง ดูอย่างหนองอ้อซิ (ชื่อตำบลของเขตวัดถ้ำเต่า) ตายไปเท่าไหร่ ตายกันทุกวัน แน่ใจได้ไง ว่าจะได้ไปที่ดี ได้ไปที่สุคติ คุณงามความดีเรามีมากพอเท่าไหร่ มัวแต่นิ่งนอนใจ สนุกเพลิดเพลินกันไปตามเรื่อง วัยมัชฌิมวัย วัยกลางคน เป็นวัยใกล้ความตายเข้ามาแล้ว ถ้ายังไม่มีสติระลึกรู้ ยังไม่มีความอุตสาหะความเพียร นี่ก็ไม่นานแล้ว อย่านิ่งนอนใจกัน กิเลสมันเอื้ออำนวยให้เราทุกอย่าง ให้ทุ่มเททำความพากเพียร ฝืนขัดเกลาจิตใจตนเองเอาไว้ เร่งทำ หมั่นทำความดีงามให้กับหัวใจตนเอง..”

ขอเชิญพุทธศาสนิกชนร่วมบุญสร้างอาคาร ๗๒ ปี หลวงปู่บุญมี ธัมมรโต ณ โรงพยาบาลหนองวัวซอ อ.หนองวัวซอ จ.อุดรธานี ซึ่งท่านเมตาสร้างอาคารหลังนี้ เพื่อใช้เป็นสถานที่ปฏบัติงานของเเพทย์เเผนไทย เเละรองรับผู้ป่วยในเขตหนองวัวซอ