ประวัติและปฏิปทา
หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล
วัดบ้านแจ้ง
อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา
หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านแจ้ง อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา เป็นพระเกจิอาจารย์รูปหนึ่ง เป็นที่เคารพนับถือ มีชื่อเสียงในด้านการสักยันต์
◉ ชาติภูมิ
หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล มีนามเดิม หน่าย มีความดี วัน-เดือนที่เกิดไม่ระบุชัด ปีพ.ศ.๒๔๔๖ ที่ ต.หันสังข์ อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา
◉ ปฐมวัย
จบการศึกษาชั้นประถมปีที่ ๔ จากโรงเรียนวัด ในสมัยนั้นการศึกษายังไม่ค่อยเจริญ พออ่านออกเขียนได้ เมื่อจบการศึกษาแล้วได้ช่วยพ่อแม่ทำงานอยู่กับบ้าน
อายุ ๑๒ ปี บรรพชาที่วัดบ้านแจ้ง โดยมีพระครูพัด เป็นพระอุปัชฌาย์
◉ อุปสมบท
กระทั่งอายุครบ ๒๒ ปี หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล เข้าอุปสมบทที่วัดบ้านแจ้ง โดยมี พระครูพัด เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้ฉายาว่า “อินทสีโล”
พรรษาแรก เริ่มออกเดินธุดงค์ไปในป่าเขาตามภาคต่างๆ ซึ่งมีสัตว์ดุร้ายที่ชุกชุม แต่ไม่มีความเกรงกลัวกับสัตว์ร้ายเหล่านั้น
เมื่อเดินธุดงค์อยู่ในป่าจนเป็นที่พอใจแล้ว จึงได้กลับมายังวัดแจ้ง เพื่อเยี่ยมญาติโยม อยู่วัดบ้านแจ้งได้ ๓ เดือน จึงเดินทางไปศึกษาวิทยาคมกับ หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ขณะที่เรียนอยู่ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า ได้พบกับท่านกรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ และศึกษาวิชากับท่านบ้าง แต่ส่วนมากจะได้วิชาจาก หลวงปู่ศุข แต่ยังไม่ทันที่จะได้วิชาแขนงสุดท้าย หลวงปู่ศุข ก็มรณภาพไปเสียก่อน
แม้จะเป็นระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งปี แต่หลวงพ่อหน่ายได้ฝึกฝนทบทวนสรรพวิชาต่างๆ อย่างเข้มข้น จนถือว่าเป็นศิษย์รุ่นสุดท้ายของหลวงปู่ศุขอย่างแท้จริง
หลังจากนั้นท่านได้ไปศึกษาวิชาเครื่องรางของขลังและวิทยาคมกับอาจารย์ย่ามแดง ซึ่งเป็นศิษย์เอกของหลวงปู่ศุข หลังจากเรียนวิชาจากอาจารย์ย่ามแดง จึงกลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านแจ้ง ซึ่งในขณะนั้นมี พระครูอนุวัติสังฆกิจ (เคลือบ) เป็นเจ้าอาวาส ท่านได้ไปจำพรรษาอยู่ในป่าช้านานถึง ๒๐ ปี โดยบอกว่าในป่าช้าเงียบและสงบ เหมาะแก่การปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐาน
ช่วยพระครูสังฆกิจ (เคลือบ) พัฒนาวัดบ้านแจ้ง ด้วยการสร้างอุโบสถ กุฏิ ศาลาการเปรียญ เมื่อพระครูสังฆกิจมรณภาพ ญาติโยมจึงนิมนต์หลวงพ่อหน่ายขึ้นเป็นเจ้าอาวาสสืบแทนตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๑๒ ขณะที่มีอายุได้ ๗๑ ปี โดยที่ท่านไม่ยอมรับสมณศักดิ์ใดๆ ทั้งสิ้น
ปกครองดูแลพระภิกษุสามเณร รวมทั้งเกื้อกูลต่ออุบาสก-อุบาสิกา มายาวนาน เป็นพระอุปัชฌาย์ให้กุลบุตรทั้งหลายได้บรรพชาอุปสมบท เป็นสามเณรและพระภิกษุเป็นจำนวนไม่น้อยเช่นกัน
จากวัตรปฏิบัติและเมตตาธรรมที่หลวงพ่อหน่ายได้ให้แก่ลูกศิษย์และญาติโยมทั้งหลายมายาวนาน ทำให้ท่านเป็นที่เคารพนับถือ ประกอบกับเมื่อท่านได้สร้างวัตถุมงคลและมีผู้นำไปบูชาแล้วเกิดผลเป็นสุข ความเจริญ หรือแคล้วคลาดจากภัยพิบัติต่างๆ จึงทำให้ชื่อเสียงของหลวงพ่อหน่ายอยู่ในทำเนียบของพระเกจิอาจารย์ชื่อดังรูปหนึ่งของเมืองไทย
ทั้งนี้ หลวงพ่อหน่ายได้สร้างเครื่องรางของขลังไว้หลายอย่าง อาทิ ตะกรุดโทน, ตะกรุดมหาอุด, พระโมคคัลลาน์พิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก, พระพุทธโคดมพิมพ์ใหญ่และพิมพ์เล็ก รวมถึงเหรียญรุ่นต่างๆ อีกหลายรุ่น
เมื่อครั้งยังดำรงขันธ์อยู่ แม้ชราภาพมากแล้ว แต่ท่านยังแข็งแรงดี โดยสามารถนั่งพูดคุยกับโยมที่ไปเยี่ยมได้ตลอดทั้งวันโดยไม่รู้สึกเหนื่อย รวมทั้งมีอารมณ์ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอ อีกทั้งยังมีจิตใจเปี่ยมด้วยเมตตาแก่คนและสัตว์ต่างๆ
ตลอดชีวิตของหลวงพ่อหน่าย ท่านได้นำวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาช่วยเหลือชาวบ้านและลูกศิษย์อย่างต่อเนื่อง ท่านเป็นสงฆ์ที่รักสันโดษ ครองบรรพชิตอย่างเรียบง่าย และไม่เคยโอ้อวดตนเอง
◉ มรณภาพ
หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล ละสังขารอย่างสงบ เมื่อวันอังคารที่ ๑๐ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๓๑ สิริอายุรวมได้ ๘๖ ปี พรรษา ๗๔
◉ ด้านวัตถุมงคล
หลวงปู่หน่าย อินฺทสิโล ท่านมีวัตถุมงคลที่โดดเด่น แน่นอนว่า วัตถุมงคลเด่นของท่านที่กล่าวขวสัญ ก็คือ จิ้งจก ซึ่งเป็นจิ้งจกแกะ จากทั้งไม้และงา เครื่องรางจิ้งจกของท่านจัดเป็นเครื่องรางที่ดีเด่นทางด้านโชคลาภและเมตตามหาเสน่ห์เป็นอย่างสูง
สำหรับคาถาบูชาจิ้งจก ของหลวงปู่หน่าย วัดบ้านแจ้ง ให้ตั้งนะโม ๓ จบ แล้วว่า อะอิ อะมะ อะมะ อะอิ อะอิ จะหัง อะมะ สวาหะ นะมะพะทะ พะทะนะ สวดบูชาจำนวน ๓ จบ
นอกจากนี้ยังมี เหรียญหูเชื่อม หลวงพ่อหน่าย อินทสีโล อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านแจ้ง อ.บางปะหัน จ.พระนครศรีอยุธยา พระเกจิอาจารย์ชื่อดัง รุ่น ๔ เป็นวัตถุมงคลที่ได้รับความนิยมไม่แพ้เหรียญรุ่นแรก จัดสร้างขึ้นในปี พ.ศ.๒๕๑๗ สร้างเพื่อเป็นที่ระลึก
ลักษณะเป็นเหรียญปั๊มกลมรูปไข่ หูเชื่อม คือ ปั๊มเหรียญขึ้นมาก่อน เชื่อมหูทีหลัง ด้วยทองเหลือง ด้านหน้าเหรียญ เป็นรูปหลวงพ่อหน่าย นั่งขัดสมาธิเต็มองค์หันหน้าตรง ใต้รูปเหมือนมีตัวหนังสือ เขียนคำว่า “หลวงพ่อหน่าย อินทสิโล วัดบ้านแจ้ง อยุธยา” ด้านหลังเหรียญ เป็นอักขระเลขยันต์ ขอบเหรียญด้านใน อ่านว่า “อะสังวิสุโลปุสะพุภะ สังววิธาปุภะยะปะ นะโมพุทธายะ มะอะอุ พุทธัง ปิด ธัมมังปิด สังฆังปิด นะมะพะทะ” ตรงกลางเป็นรูปยันต์สี่เหลี่ยม ซึ่งเป็นยันต์ประจำตัว ส่วนด้านบนและด้านล่างเป็นยันต์ใบพัด
