ประวัติและปฏิปทา
หลวงปู่บุญ ชินวังโส
วัดป่าศรีสว่างแดนดิน
อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร
หลวงปู่บุญ ชินวังโส ท่านเป็น พระกรรมฐานอีกองค์หนึ่งที่มีชื่อเสียง ในฐานะของท่านเป็นพระน้องชายของท่านพระอาจารย์พร สุมโน พระปฏิบัติอันเกรียงไกรรุ่นราวคราวเดียวกับ ท่านพระอาจารย์สิงห์ ขันตยาคโม แห่งวัดป่าสาลวัน
นอกจากหลวงปู่บุญ ชินวังโส ท่านจะได้รับการฝึกอบรมธรรมปฏิบัติจากพระอาจารย์พร สุมโนแล้ว ก็เห็นจะมีหลวงพ่อพุธ ฐานิโย อีกองค์หนึ่งที่เคยเป็นผ้าขาวติดตามพระอาจารย์พรเดินธุดงคกรรมฐาน
หลวงปู่บุญ ชินวํโส ท่านได้รับสมณศักดิ์ เป็นพระครูวิมลญาณวิจิตร
หลวงปู่บุญ ชินวังโส หรือ ท่านพระครูวิมลญาณวิจิตร ท่าน เกิดวันที่ ๒๙ เดือนมิถุนายน พ.ศ.๒๔๕๕ ปีชวด ตรงกับวันอังคาร ขึ้น ๑๓ ค่ํา เดือน ๗ ณ อําเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี
โยมบิดาชื่อ นายวงศ์สา และโยมมารดาชื่อ นางไคย นามสกุล สายกัณณ์
หลวงปู่บุญท่านเป็นบุคคล ผู้ทรงอภิญญามาตั้งแต่สมัยเป็นฆราวาส (ยังหนุ่ม อายุ ๑๗-๑๘ ปี) เพราะท่านได้ติดตามพระพี่ชาย คือพระอาจารย์พร สุมโน เดินธุดงค์มาตลอดเป็นเวลานาน
สถานที่ออกฝึกอบรมจิตใจนั้น ท่านพระอาจารย์พร สุมโน ได้พาบุกป่าฝ่าดงในเขตป่าดงดิบ โดยการเข้าไปบําเพ็ญสมาธิภาวนาธรรม
สถานที่บําเพ็ญนั้นเป็นป่าเปลี่ยว จนบางครั้งก็ไม่ได้หลับนอนกันเลย เพราะมีสัตว์ป่าชุกชุม เป็นกําลัง เช่น เสือ ช้าง งูจงอาง ซึ่งสัตว์ป่าประเภทนี้อาจเข้าทําร้ายก็ได้ถ้าหากประมาท หรือผิดศีล ธรรมประจําจิตใจ แต่หลวงปู่บุญ ก็ได้กล่าวไว้โดยใจความว่า
“คนเรานั้นจะอยู่ไหนก็สะดวก สบาย มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์รักษา ก็บุคคลนั้นเจริญด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
ต้องเจริญด้วยศีลธรรมนะ ปลอดภัยทุกประการ ทั้งนี้เรามีที่พึ่ง คือ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระ สงฆ์ นั่นเอง”
เมื่อมีอายุครบบวช บิดา มารดาได้พร้อมใจกันให้บวชที่วัดบูรพาราม จังหวัดอุบลราชธานี
โดยท่านเจ้าคุณพระศาสนดิลก เป็นพระอุปัชฌาย์ และพระอาจารย์เพ็ง เป็นพระคู่สวด (กรรมวาจาจารย์)
ได้รับฉายาว่า “ชินวํโส”
ภายหลังจากปฏิบัติธรรมโดยติดตามท่านพระอาจารย์พร สุมโน เดินธุดงค์จากประเทศไทยเข้าป่าดง ทางประเทศเขมร เพราะป่าดงดิบ นั้นสงบร่มรื่นน่าปฏิบัติธรรมมาก
ท่านนิยมอยู่ป่าเช่นนี้ก็เพื่อ ความรู้ความสามารถในทางธรรม แม้จะพูดภาษากันไม่รู้เรื่องก็ตาม
จากนั้น ได้เดินธุดงค์เข้าประเทศลาว อันเป็นป่าดงดิบที่ อันตรายมาก ป่านี้ต้องเดินสามวัน สามคืนจึงทะลุ
หลังจากมีความสามารถที่จะเดินธุดงค์โดยลําพังได้แล้ว ท่านก็แยกทางกับพระอาจารย์พรผู้พี่ชายของท่าน แต่ถ้าเข้าพรรษาท่านจะ ต้องกลับวัดทันที
ในชีวิตท่านได้อยู่ปรนนิบัติ ครูบาอาจารย์หลายองค์เพื่อสนอง พระคุณ เช่น
๑. หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล ท่านได้อยู่ปรนนิบัติหลวงปู่เสาร์ ที่วัดบูรพาราม (ที่อุบลราชธานี) เป็นเวลา ๖ ปีเต็ม จนท่านมรณภาพ
๒. ได้อยู่ปรนนิบัติ และ อบรมธรรมกับหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ณ วัดป่าโนนนิเวศน์ จังหวัดอุดรธานี
๓. ได้ไปอยู่จําพรรษาที่วัด ประชานิยมกับท่านพระอาจารย์สิงห์ ขันตยาคโม (ก่อนพระอา จารย์สิงห์จะมาจําพรรษา ณ วัด ป่าสาลวัน)
หลวงปู่บุญเป็นพระกรรมฐาน ที่เดินธุดงคกรรมฐานผ่านเภทภัย มามากมายเลยทีเดียว
การเดินธุดงค์ครั้งนั้นได้พบ พระสหธรรมิกองค์หนึ่งคือ หลวงปู่บุญมี แห่งวัดทุ่งสว่าง จังหวัดหนองคาย
หลวงปู่บุญ ชินวังโส ท่านเป็นบุตรตถาคตเจ้าผู้ยิ่งยง ท่านปฏิบัติธรรมเพื่อความรู้พร้อมด้วยปัญญาหาทางหลุดพ้น
เมื่อท่านมุ่งออกเดินธุดงค์ ไปศึกษาหาความรู้จนแจ้งประจักษ์ แล้วท่านได้นําธรรมะเหล่านั้น มาเปิดเผยให้โลกให้ประชาชนได้สดับตรับฟัง เพื่อรู้แล้วจะยกฐานะของจิตให้พ้นโลก ไม่วนเวียนเกิดตายอยู่เช่นชาติปัจจุบันนี้ย่อม หนีพ้น
หลวงปู่บุญ ชินวังโส ท่านเป็นพระปฏิบัติที่เราทั้งหลายกราบได้อย่างสนิทใจ แล้วน้อมรับธรรมะมาปฏิบัติบูชายังบ้าน เรือนของตนๆ
และหลวงปู่บุญ ชินวังโส ท่านเป็นพระนักปฏิบัติธรรม คือ มีจิตใจที่องอาจ มั่นคงฟันฝ่ากล้า ผจญ แต่สิ่งหนึ่งที่ท่านมีประจํา นิสัยก็คือ ความเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขาเป็นแบบฉบับประจําใจ
ปัจจุบัน หลวงปู่บุญ ชินวํโส มรณภาพเมื่อวันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ.๒๕๓๒ สิริอายุ ๗๗ ปี พรรษา ๕๗
◎ โอวาทธรรม พระครูวิมลญาณวิจิตร (หลวงปู่บุญ ชินวังโส) วัดป่าศรีสว่างแดนดิน
“..อย่าพากันประมาทนะ ความตายใกล้เข้ามาทุกขณะๆ ให้รีบทำความดีเสียก่อนตาย ครูบาอาจารย์ก็ได้แต่บอกให้เท่านั้นนะ ทำให้ไม่ได้ ให้พากันทำความเพียร อย่าเก่งแต่คุย ต้องทำด้วย เห็นไหมครูบาอาจารย์พากันทำมา ถ้าอยากไปสวรรค์ อยากไปนิพพาน ให้ลงมือปฏิบัติกันเดี๋ยวนี้..”
